Thorsten Renk
Lekcja 5 :: Odmiana czasowników "typu I"
5.1. Tekst
5.2. Gramatyka
5.2.1. Uwagi ogólne
5.2.2. Końcówki zaimków dla czasowników typu I
5.2.3 Bezokolicznik
5.2.4 Tryb rozkazujący
5.2.5 Formy gerundialne
5.3. Słowniczek
5.4. Rozmówki - powitania
Uwaga tłumacza: cudzysłów i znak '= ...' oznaczają bardziej dosłowne znaczenie zwrotów i wyrażeń, słowa w nawiasie (...) nie są potrzebne w oryginale i w sindarinie nie występują, ale w tłumaczeniu polskim należy je dodać.
Siniath
Aragorn a Glorfindel reviar na 'laind Imladris. Aragorn gên neri adan na aeglir.
Aragorn: Glorfindel, tiro venn!
Glorfindel: Daro ah anglenno!
I venn bada nan edhel ar nan adan.
Eobhan: Mae govannen! Im Eobhan. Tegin hiniath an Elrond. Man râd na Imladris?
Glorfindel: Mae govannen! Imladris nan harad. Noro!
Glorfindel gên na chaered a gîr.
Aragorn: Man?
Glorfindel: Mathon vorn...
Wieści
Aragorn i Glorfindel wędrują po skraju [‘= granicy’] Rivendel. Aragorn widzi biegnącego człowieka w górach. [‘= widzi (że) biegać człowiek’, konstrukcja ACI, zobacz lekcja 2]
Aragorn: Glorfindelu zobacz, mężczyzna!
Glorfindel: Zatrzymaj się i podejdź!
Mężczyzna podchodzi do elfa i człowieka.
Eobhan: Dzień dobry! Jestem Eobhan. Przynoszę wieści do Elronda. Którędy [‘= co (za) droga] do Rivendell?
Glorfindel: Dzień dobry! Rivendell (jest) na południu. Biegnij!
Glorfindel patrzy w dal i drży.
Aragorn: Co?
Glorfindel: Czuję ciemność...
W przeciwieństwie do czasowników typu A, czasowniki typu I kończą się spółgłoską, ponieważ zawierają sam rdzeń bez końcówki. Przykładem takiego czasownika jest ped- (mówić). W czasie teraźniejszym pomiędzy rdzeń a końcówki odmiany wstawiamy łączące –i-, stąd nazwa "czasowniki typu I". Poza dwoma wymienionymi typami czasowników (typ A, typ I) jest w sindarinie kilka czasowników nieregularnych. Nieregularności pojawiają się w czasie przeszłym, więc na razie klasyfikujemy wszystkie czasowniki do jednego z dwóch typów.
5.2.2 Końcówki zaimków dla czasowników typu I
Końcówki zaimków dla czasowników typu I są prawie identyczne jak u czasowników typu A. Różnica występuje tylko w 3 osobie liczby pojedynczej, gdzie nie ma żadnej końcówki: w odmianie jednosylabowych czasowników typu I samogłoska ulega wydłużeniu. Jak już wspominałem, pomiędzy formę rdzenia a końcówkę osobową wstawiamy łączące –i-.
osoba
|
liczba pojedyncza
|
liczba mnoga
|
1. 2. 2. 3. |
-n = ja *-l = ty (grzecznościowe) *-ch = ty (zwyczajne) - (bez końcówki) = on / ona / ono |
-m = my *-l = wy (grzecznościowe) *-ch = wy (zwyczajne) -r = one / oni |
Od czasownika ped- możemy utworzyć:
pedin = mówię, pedich = mówisz, pêd = mówi (bez końcówek, ale z wydłużeniem samogłoski)
pedim = mówimy, pedich = mówicie, pedir = mówią
W odmianie czasowników typu I występują podobne przesunięcia dźwiękowe jak podczas tworzenia liczby mnogiej: przegłos -i, spowodowany tutaj przez obecność łączącego i. Samogłoski a lub o z rdzenia czasownika pod wpływem łączącego i zmienią się w e.
Tak więc od tol- (przyjść) otrzymamy:
telin = przychodzę, telich = przychodzisz, tôl = przychodzi (nie było łączącego i, nie ma przegłosu)
telim = przychodzimy, telich = przychodzicie, telir = przychodzą
Od dar- (stanąć, zatrzymać się) mamy:
derin = staję, derich = stajesz, dâr = staje,
derim = stajemy, derich = stajecie, derir = stają.
Bezokolicznik czasowników typu I tworzymy dodając do rdzenia końcówkę -i i stosując przegłos –i. (Właśnie z powodu przegłosu nie podaje się w sindarskich słownikach form bezokolicznika tylko formy podstawowe):
pedi (mówić), neri (biegać), teli (przyjść), peli (więdnąć), firi (umrzeć)
[samogłoski oznaczone na czerwono zmieniły się na skutek przegłosu.]
Tryb rozkazujący czasowników typu I tworzymy dodając końcówkę –o do rdzenia.
pedo! (mów!), noro! (biegnij!), tolo! (przyjdź!), pelo! (zwiędnij!), firo! (umieraj!)
Użycie trybu rozkazującego jest identyczne jak u czasowników typu A.
Formy gerundialne (rzeczowniki odsłowne) od czasowników typu i tworzymy dodając końcówkę –ed do rdzenia:
cab- (skakać) => cabed (skakanie)
cen- (widzieć) => cened (widzenie)
glir- (recytować) => glired (recytowanie)
Formy gerundialne są często używane tam, gdzie język angielski użyłby bezokolicznika. Formy gerundialne użyte w funkcji bezokolicznika [np. w konstrukcji ACI: "widzę kogoś robić coś" czyli "widzę, że ktoś coś robi"] nie podlegają słabej mutacji, jakiej normalnie podlegałoby dopełnienie bliższe: Cenin toled i aduial (Dosłownie: widzę nadchodzenie wieczór, według składni angielskiej (ACI): widzę, (że) nadchodzić wieczór).
Jeśli forma gerundialna jest traktowana jako rzeczownik (co? nadchodzenie) wtedy traktowana jest tak samo jak rzeczownik [stosujemy mutację i formę dopełniacza]:
Cenin doled en aduial (widzę nadchodzenie (czego?) wieczoru).
sindarin |
polski |
|
|
an |
dla |
ar |
i |
cen- |
widzieć |
dar- |
zatrzymać się, stanąć |
fir- |
umrzeć |
gir- |
drżeć |
gland |
granica |
haered |
odległość, dal |
harad |
południe (strona świata) |
morn |
ciemność |
nor- |
biegać |
ped- |
mówić |
pel- |
więdnąć |
siniath |
wiadomości, wieści |
tir- |
obserwować, strzec |
tog- |
przynieść |
tol- |
przyjść |
Dobrze byłoby poznać kilka podstawowych powitań i pożegnań, tak na wypadek gdybyście gdzieś spotkali elfa. Zwykle witamy się prostym
Mae govannen! = dzień dobry!
Jeśli bardziej odpowiada wam forma oficjalna, możecie spróbować powiedzieć:
Le suilon! = pozdrawiam cię!
Jeśli znacie spotkanego elfa bardzo dobrze, możecie użyć zwykłej formy zaimka (nie grzecznościowej):
Gen suilon!
Jeśli chcecie się przedstawić, mówicie:
Im (tu wasze imię) = jestem ......, albo
Estannen (imię) = jestem nazywana / y ......, albo
Nin estar (imię) = zwą mnie .........
Jeśli używacie tej ostatniej formy, pamiętajcie, że wasze imię musi w tym przypadku podlegać mutacji słabej, bo występuje w funkcji dopełnienia bliższego.
Możecie też powiedzieć:
Eneth nîn (imię) = moje imię to .....
Jeśli chcecie spytać, jak nazywa się spotkany przez was elf, pytajcie tak:
Man eneth lîn? = jakie jest twoje imię?
Użyliśmy tu grzecznościowej formy zaimka ‘ty”, bo jeśli nie znamy czyjegoś imienia, lepiej będzie użyć stylu oficjalnego.
Jeśli chcecie odejść, mówicie do widzenia:
Cuio vae!
Lub, jeśli bardziej odpowiada wam styl formalny:
Namarië.
To ostatnie słowo nie pochodzi z sindarinu lecz z quenii, innego, prastarego języka elfów. Jego sindarskim odpowiednikiem byłoby
*Novaer!
Komentarz Galadhorna: Wśród badaczy sindarinu przyjęła się jeszcze jedna możliwa forma tego pozdrowienia: *Navaer.
tłum. Adaneth, komentarz Galadhorn
Dyskusja o kursie na www.elendili.w.pl
:: strona główna :: treść kursu :: wstęp ::
:: lekcja 1 :: lekcja 2 :: lekcja 3 :: lekcja 4 :: lekcja 5 :: lekcja 6 :: lekcja 7 ::
:: lekcja 8 :: lekcja 9 :: lekcja 10 :: lekcja 11 :: lekcja 12 :: lekcja 13 :: lekcja 14 ::