Thorsten Renk

Lekcja 11 :: Czas przeszły koniugacji mieszanej.

Zbiorowa liczba mnoga.

11.1. Tekst

11.2. Gramatyka

11.2.1. Koniugacja mieszana

11.2.2. Zbiorowa liczba mnoga

11.2.3. Zaimek względny w formie celownika

11.3. Słowniczek

11.4. Rozmówki – w boju

Uwaga tłumacza: cudzysłów i znak '= ...' oznaczają bardziej dosłowne znaczenie zwrotów i wyrażeń, słowa w nawiasie (...) nie są potrzebne w oryginale i w sindarinie nie występują, ale w tłumaczeniu polskim należy je dodać.

11.1. Tekst

Govaded

   Aragorn ah in edhil ’evedir Rycol vaethor. E nara:

Rycol: Tellin am i thaen. Nin govennir neled meithor. Athrannem i daur ennas a hirnim rýn i-nglamhoth. Aphannem idh rýn hin neled eraid. Hirnim i ’lamhoth a lathrannem. Ai! Ven lastanner a dagor vragol heriant. Grungen. Dengin orch, dan meithor nîn firnir. Drengin, lammen am girith a bronnen. Sa gortheb.

Spotkanie

   Aragorn i elfy spotykają Rycola wojownika. On opowiada:

Rycol: Szedłem ['= przybyłem'] górą po szczytach. Ze mną szło trzech wojowników. Przeszliśmy przez las tam i znaleźliśmy ślady hordy orków. Podążaliśmy za tymi śladami trzy dni. Znaleźliśmy hordę orków i podsłuchiwaliśmy (ich). Ach! Usłyszeli nas i bitwa nagła się zaczęła. Przeraziłem się. Zabiłem orka, ale moi wojownicy zginęli. Uciekłem, przeskoczyłem rozpadlinę i przeżyłem. To (było) straszne.

11.2 Gramatyka

11.2.1 Koniugacja mieszana

O koniugacji mieszanej mówimy wtedy, kiedy czasownik w czasie teraźniejszym i przyszłym zachowuje się tak, jakby należał do typu A, ale w czasie przeszłym wygląda tak, jakby należał do typu I. Formy czasu przeszłego tych czasowników nie zawierają głoski a, które kończyła formę podstawową. Jednak w odróżnieniu od prawdziwych czasowników typu I głoską łączącą formę przeszłą z końcówkami osobowymi jest –e-, nie –i-.

Najważniejsze czasowniki odmieniające się według koniugacji mieszanej:

ava- (przeczenie) => am (przeczenie używane do czasu przeszłego)

brona- (przeżyć, przetrwać) => bronn (przetrwał)

drava- (ściąć) => dram (ściął)

fara- (polować) => farn

gala- (rosnąć) => gall

groga- (przerazić się) => grunc

laba- (skakać) => lamp

loda- (płynąć po powierzchni) => lunt

nara- (opowiedzieć) => narn

pada- (iść) => pant

soga- (pić) => sunc

toba- (przykryć, ukryć) => tump

Istnieje też kilka dłuższych, co najmniej trzysylabowych czasowników, które odmieniają się w koniugacji mieszanej:

aphada- (podążać za) => aphant (podążał)

athrada- (przejść przez) => athrant

gannada- (grać na harfie) => gannant

lathrada- (podsłuchiwać, przysłuchiwać się) => lathrant

limmida- (zwilżyć) => limmint

nimmida- (wybielić) => nimmint

tangada- (umocnić) => tangant

Długie samogłoski przed zbitką dwóch spółgłosek prawdopodobnie ulegają skróceniu:

anira- (chcieć) => anirn (chciał)

síla- (lśnić) => sill

tíra- (obserwować) => tirn

Jak już mówiłem elementem łączącym formę przeszłą z końcówkami osobowymi jest –e-. I znowu, jeśli forma przeszła kończyła się na –m, -nc, -nt lub –mp, przed dodaniem końcówki dźwięki te zmienią się na –mm-, -ng-, -nn-, -mm-.

drammen (ściąłem), drammech (ściąłeś), dram (ściął),

drammem (ścięliśmy), drammech (ścięliście), drammer (ścięli)

sungen (piłem), sungech (piłeś), sunc (pił),

sungem (piliśmy), sungech (piliście), sunger (pili)

pannen (szedłem), pannech (szedłeś), pant (szedł),

pannem (szliśmy), pannech (szliście), panner (szli)

lammen (skakałem), lammech (skakałeś), lamp (skakał),

lammem (skakaliśmy), lammech (skakaliście), lammer (skakali)

11.2.2 Zbiorowa liczba mnoga

W sindarinie oprócz zwykłej liczby mnogiej określającej po prostu, że czegoś jest wiele (edain to każda liczba ludzi większa niż 1, może ich być dwóch, może kilka tysięcy) istnieje osobna forma liczby mnogiej zbiorowej. Generalnie mówiąc, ta forma określa wszystkie jednostki danego rodzaju. Rodzaj może być pojęciem bardzo szerokim (wszystkie gwiazdy) lub bardzo zawężonym (wszyscy synowie Elronda czyli dwóch), ale musi obejmować co najmniej dwie jednostki.

Najpopularniejszą końcówką zbiorowej liczby mnogiej jest –ath:

Periann (niziołek) => Periannath (rasa niziołków)

sell (córka) => sellath dîn (wszystkie jego córki)

elen (gwiazda) => elenath (wszystkie gwiazdy, nocne niebo)

Jeśli chcemy do zbiorowej liczby mnogiej dodać przedimek określony, to musimy użyć formy liczby mnogiej in. Może to być mylące, gdyż czasami zbiorową liczbę mnogą tłumaczy się na inne języki jako wyraz w liczbie pojedynczej:

in elenath (to nocne niebo)

Mówiąc o ludach czy rasach zamiast –ath stosujemy końcówkę –rim (lud, naród – określenie pozytywne) lub –hoth (horda, stado – określenie negatywne).

glamhoth (hałaśliwa horda, stado orków)

Nogothrim (krasnoludy, lud krasnoludów)

Tak jak poprzednio słowa te są w liczbie mnogiej i jeśli wymagają przedimka określonego, jest nim forma liczby mnogiej in, mimo że w tłumaczeniu mamy liczbę pojedynczą: horda, lud.

i nglamhoth (ta horda orków)

idh Rohirrim (ten lud Rohanu)

11.2.3 Zaimek względny w formie celownika

11.3  Słowniczek

11.4  Rozmówki – w boju

Jeśli kiedyś przypadkiem zły los sprawi, że znajdziecie się w bitwie, nie traćcie nadziei dopóki w pobliżu są elfy. Jednak żeby razem z nimi walczyć, musicie rozumieć wydawane komendy. Na przykład takie:

Noro nan goth! = Biegnij na wroga!

Pain! Si berio! = Wszyscy brońcie tego miejsca!

Drego! = Uciekaj!

A jeszcze zanim zacznie się walka, może usłyszycie jakieś plany bitewne:

Idh rochyn delithar lint o chair a herithar i nagor. = Jeźdźcy przybędą szybko z lewej i zaczną bitwę.

I meigor veriathar i had hen. = Szermierze będą bronić tego miejsca.

Mabo i cheithol dan in yrch! = Chwyćcie za topory przeciw orkom!

Hado ich ben daith nîn! = Rzućcie włócznie na mój znak (według mego znaku)!

Jeśli zostaniecie odcięci os przyjaciół, nie rozpaczajcie. Zawołajcie pomoc:

Govaetham! = Walczmy razem!

Tulu! = Ratunku!

Amaetham! = Atakujmy razem!

Im harnannen! = Jestem ranny!

A jeśli bitwa przebiega pomyślnie, zawołajcie:

Lacho calad! Drego morn! = Płoń światło! Pierzchnij ciemności!

Gurth ’ni yrch! = Śmierć orkom!

An Imladris! = Za Rivendell!

Mogą wam się przydać takie słówka:

Formacje wojskowe: rochon (jeździec), magor (szermierz), hador (miotacz, rzucający włócznią), cûvenn (łucznik) 

Uzbrojenie: magol (miecz), ech (włócznia), cû (łuk), pilin (strzała), hathol (topór), sigil (sztylet, nóż), lang (nóż myśliwski, mieczyk), thôl (hełm), thand (tarcza), crist (nóż), grond (maczuga, kij), dring (młot)

Czasowniki: drava- (ścinać), maetha- (walczyć), dag- (zabić w bitwie), had- (rzucać), dartha- (czekać), beria- (bronić), rocha- (jechać konno), nor- (biegać), drega- (uciekać), heria- (zacząć nagle), harna- (zranić)

tłum. Adaneth, komentarz Galadhorn

Dyskusja o kursie na www.elendili.w.pl

:: strona główna :: treść kursu :: wstęp ::

:: lekcja 1 :: lekcja 2 :: lekcja 3 :: lekcja 4 :: lekcja 5 :: lekcja 6 :: lekcja 7 ::

:: lekcja 8 :: lekcja 9 :: lekcja 10 :: lekcja 11 :: lekcja 12 :: lekcja 13 :: lekcja 14 ::